O książce: rok / Oto zbiór wspomnień opracowany przez redakcję Skepsis na podstawie licznych publikacji internetowych transkrypcji nagrań audio z głosu akademika Legasowa. Chemik nuklearny Walery Aleksiejewicz Legasow, jeden z liderów Instytutu Atomowego Kurczatowa, od pierwszych dni awarii przebywał w Elektrowni Jądrowej w Czarnobylu w ramach komisji naukowej, wielokrotnie narażając swoje życie i zdrowie: wrócił do stolicy ZSRR tylko pod silną presją lekarzy, spędzając na miejscu ponad 4 miesiące zamiast dozwolonych dwóch tygodni. Poczuwszy dotkliwie osobistą odpowiedzialność za zaistniałą katastrofę, Legasow uznał za swój obowiązek ujawnienie jej przyczyn, które jego zdaniem polegają nie tylko na błędach w budowie i działaniu konkretnego reaktora w Czarnobylu, ale także na całym rozwoju elektrowni Radziecki przemysł nuklearny od końca lat 50. do początku lat 60. 27 kwietnia 1988 r., w drugą rocznicę katastrofy w Czarnobylu, akademik został znaleziony powieszony w swoim biurze. Jakakolwiek była przyczyna jego śmierci – to samo poczucie osobistej odpowiedzialności czy presja sowieckiej nomenklatury (rządowej i akademickiej), która stawała mu w gardle w przemówieniach i komentarzach; - niezależnie od tego, co kieruje nim w próbach stworzenia najpełniejszego obrazu tego, co się wydarzyło (czasami jako motyw podaje się momenty kariery), wspomnienia i rozumowanie Legasowa są cennym źródłem do badania awarii w Czarnobylu i ogólnie bezpieczeństwa nuklearnego. Jest to szczególnie istotne teraz, gdy ćwierć wieku po Czarnobylu jeszcze wyraźniej widać, że bez racjonalnie zorganizowanej produkcji paliwa jądrowego ludzkość nie będzie w stanie istnieć.V. A. Legasow o sobie Wspomnienia likwidacji skutków awarii w Czarnobylu w 1986 r. O pracy naukowej w dziedzinie energetyki jądrowej. Przyczyny, które doprowadziły do ​​awarii w Czarnobylu i wynikające z niej konsekwencje. [Szkice do artykułu o energetyce jądrowej w ZSRR dla V.M. Nowikowa, V.F. Demina, V.K. Sukhoruchkina] Wywiad z Alesem Adamowiczem